Η απάτη της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου

Δεν είναι συνεκμετάλλευση, είναι διχοτόμηση του Αιγαίου

Ο Προυντόν είχε γράψει “Ανταγωνισμός και κέρδη το ένα είναι πόλεμος, το άλλο είναι λάφυρα”. Η ιστορία των Ελληνικών πετρελαίων είναι πολύ παλιά. Το 1902 ο πρωθυπουργός Αλέξανδρος Ζαΐμης ψηφίζει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο με 16 άρθρα, που αφορά την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Ζακύνθου. Το 1903 η Αγγλική εταιρεία London Oil επιχειρεί να κάνει γεώτρηση στη Ζάκυνθο. Η γεώτρηση αποτυγχάνει, επειδή τα γεωτρύπανα είναι παλιά και μεταχειρισμένα.

Ήδη στα μέσα του 19ου αιώνα έχει ξεκινήσει η 2η Βιομηχανική Επανάσταση, “Η Επανάσταση του πετρελαίου”. Όποιος διαθέτει πετρέλαιο, είναι σαν να διαθέτει χρυσόψαρα. Τα νερά του Αιγαίου κρύβουν έναν θησαυρό υδρογονανθράκων. Είναι η φλέβα που ξεκινάει από τη Ρουμανία, διασχίζει το Αιγαίο και καταλήγει στη Σαουδική Αραβία. Ο Χίτλερ, πριν επιτεθεί στην Ελλάδα, κατέλαβε τη Ρουμανία, για να εξουσιάζει τις πετρελαιοπηγές στο Πλοέστι. Η Μικρασιατική Καταστροφή ήταν ένα γεγονός που οφείλεται στα πετρέλαια της Μοσούλης, που διεκδικούσαν η Aggloiran Oil (η σημερινή BP) και η Standard Oil (Αμερικανική εταιρεία που ανήκει στην οικογένεια Ροκφέλερ).

Το 1921 ο ανίκητος Ελληνικός Στρατός είχε φθάσει 54 χλμ. έξω από την Άγκυρα (ο Μουσταφά Κεμάλ είχε φύγει έντρομος για το Ικόνιο). Εκεί σταμάτησε, γιατί οι Αγγλοαμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες διαπραγματεύονταν με τον Μουσταφά Κεμάλ για τα πετρέλαια της Μοσούλης. Παρά το ότι έξω από την Κωνσταντινούπολη υπήρχαν 1.500 Έλληνες στρατιώτες και μέσα στην Πόλη υπήρχαν 5.000 Τούρκοι στρατιώτες, έτοιμοι να παραδώσουν την Πόλη τους Έλληνες, δεν έγινε απολύτως τίποτα. Ούτε ο Ελληνικός Στρατός μπήκε στην Πόλη, ούτε κατέλαβε την Άγκυρα. Με εντολή των Άγγλων που έλεγχαν τόσο τη Βασιλική Οικογένεια, όσο και τον Βενιζέλο, ο Ελληνικός Στρατός περίμενε σταματημένος μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις των πετρελαϊκών εταιρειών με τον Μουσταφά Κεμάλ. Όταν ολοκληρώθηκαν το καλοκαίρι του 1922, ο Ελληνικός Στρατός, χωρίς μάχη γύρισε πίσω και υποχώρησε, αφήνοντας τους Μικρασιάτες στο έλεος των Τούρκων.

Τη Μικρασιατική Εκστρατεία είχε χρηματοδοτήσει ο Μπαζίλ Ζαχάρωφ με 20 εκατομμύρια λίρες, ο οποίος ήταν και εκπρόσωπος των Άγγλων, ο οποίος ήταν και εκπρόσωπος των Αγγλικών συμφερόντων στη Μεσόγειο.

Ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα, οι μασωνικές στοές της Θεσσαλονίκης (εκεί δημιουργήθηκε το κίνημα των Νεοτούρκων) μιλούσαν για συνεκμεττάλευση του Αιγαίου, για να εμποδίσουν τη διείσδυση των Αγγλικών και Αμερικανικών εταιρειών στο Αιγαίο, έτσι ώστε οι δύο χωρίς να εκμεταλλευτούν μόνες τους τον ορυκτό τους πλούτο. Φυσικά, το εγχείρημα αυτό δεν προχώρησε ποτέ.

Το 1931, λίγο πριν αρχίσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η Ιαπωνία επιτέθηκε στην Κίνα. Οι Ιάπωνες το 1937 είχαν φθάσει έξω από το Πεκίνο και τότε η Κίνα ζήτησε τη βοήθεια της Αγγλίας, των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης. Το 1938 οι Αμερικάνοι έστειλαν τον στόλο τους στην Κίνα και μετέφεραν τον χρυσό της Κίνας στις ΗΠΑ, δήθεν για προστασία, ενώ έδωσαν στους Κινέζους Αμερικανικά ομόλογα ύψους 11 τρισεκατομμυρίων δολλαρίων με ρήτρα χρυσού.

Ο Μάο Τσε Τουνγκ, νικητής του εμφυλίου πολέμου της Κίνας το 1949, ανακαλύπτει σε 50 Κινεζικές τράπεζες τα Αμερικανικά ομόλογα. Το 1944, με τη συμφωνία του Μπρέτον Γουντς θεσπίζεται “ο χρυσός κανόνας”, δηλαδή η κάθε χώρα θα μπορεί να τυπώσει για το νόμισμά της το απόθεμα χρυσού που κατέχει. Το νόμισμα πρέπει να έχει αντίκρυσμα σε χρυσό. Το 1970 οι Κινέζοι απαιτούν τον χρυσό που είχαν κλέψει οι Αμερικάνοι από το 1938. Ο πρόεδρος Νίξον στέλνει 200.000 τόνους χρυσού στην Κίνα, για να πληρωθούν τα ομόλογα που κρατούσαν οι Κινέζοι. Έτσι, διαλύεται “ο χρυσός κανόνας” και οι ΗΠΑ συνδέουν το δολλάριο με το πετρέλαιο.

Δημιουργούν τη στημένη πρώτη πετρλαϊκή κρίση και αρχίζουν να δημιουργούν μια πετρελαϊκή αυτοκρατορία μέσω των πετρελαϊκών εταιρειών. Έτσι δημιουργούνται οι 7 πετρελαϊκές αδερφές, που κυριαρχούν στο παγκόσμιο εμπόριο. Το 1964 δημιουργείται η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία του πλανήτη, η ARAMCO, η οποία προήλθε από την ένωση των 4 από τις 7 πετρελαϊκές “αδερφές”, τις Esso, Mobil, Segal και Texaco, ενώ η Exxon Mobil μένει εκτός του συνασπισμού της ARAMCO. Η Exxon Mobil και η ARAMCO ανήκουν στην οικογένεια Ροφέλερ. Η Αγγλική BP την ίδια εποχή κάνει διείσδυση στην Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν και αρχίζει να επηρεάζει τις Τουρκικές κυβερνήσεις, ενώ η ARAMCO επηρεάζει τις Ελληνικές κυβερνήσεις.

Την ίδια εποχή, στις ΗΠΑ αναπτύσσονται ραγδαία και άλλες πετρελαϊκές δυνάμεις, όπως τα ανεξάρτητα Τεξανικά καρτέλ και η τεράστια εταιρεία Occidental Petroleum Corporation, ιδιοκτησίας του Αρμάνδου Χάμμερ. Η Occidental και τα Τεξανικά καρτέλ αρχίζουν να θέλουν μερίδιο από την εκμετάλλευση της Ανατολικής Μεσογείου και συνασπίζονται με τη BP.

Έτσι, BP, Τεξανικά καρτέλ και Occidental επηρεάζουν τις Τουρκικές κυβερνήσεις και βρίσκονται σε σύγκρουση με την ARAMCO, που επηρεάζει τις Ελληνικές κυβερνήσεις. Έτσι, από το 1973 αρχίζουν οι διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, που δεν είναι τίποτα άλλο από την εκπροσώπηση των πετρελαϊκών εταιρειών που ελέγχουν τις Τουρκικές κυβερνήσεις.

Μέσα στον πόλεμο των πετρελαϊκών εντάσσεται και η φωτιά που έβαλε η Αγγλική Μi6 στο σπίτι του πατριού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη το 1955. Έτσι, για αντίποινα οι Τούρκοι (υπό την καθοδήγηση των μυστικών υπηρεσιών της Αγγλίας) αρχίζουν τις διώξεις των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Όλες οι αντιπαραθέσεις των Τούρκων και των Ελλήνων για τα επεισόδια στο Αιγαίο οφείλονται σε συγκεκριμένα συμφέροντα των πετρελαϊκών εταιρειών, οι οποίες διεκδικούν μερίδια εκμετάλλευσης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.

Αυτή τη σγιμή, διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο έχει μια σειρά εταιρειών. Τα Τεξανικά καρτέλ, που έχουν εξελιχθεί στον μεγαλύτερο παραγωγό πετρελαίου στον πλανήτη, διεκδικούν μαζί με τη BP μερίδια εκμετάλλευσηςτων κοιτασμάτων στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το 2017, ένα πιόνι τις οικογένειας Ρότσιλντ, ο Εμμάνουελ Μακρόν, ανακηρύσσεται πρόεδρος στη Γαλλία. Το 2012 κάνει δώρο τη Γαλλική δημόσια εταιρεία πετρελαίου Total στη Black Rock των οικογενειών Ρότσιλντ. Η Total έχει αναλάβε την εκμετάλλευση των 6 από τα 9 οικόπεδα της Κύπρου. Έχει υπογράψει σύμβαση με το Ισραήλ για την εκμετάλλευση των πετρελαίων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι Ισραηλινοί έχουν στενή σχέση με την Total (το κράτος του Ισραήλ προήλθε από μια συμφωνία των Ρότσιλντ με την Αγγλική κυβέρνηση το 1916), ενώ η Αίγυπτος, που έχει υπερκοιτάσματα φυσικού αερίου Zohr, έχει υπογράψει σύμβαση εκμετάλλευσης του κοιτάσματος με την Ιταλική ΕΝΙ.

Το κοίτασμα Zohr συνορεύει με το Ελληνικό κοίτασμα Τάλως, το οποίο έχει παραχωρηθεί 3 ημέρες πριν από τις εκλογές του 2019 στην εταιρεία Exxon Mobil. Το υπερκοίτασμα Τάλως βρίσκεται νότια της Κρήτης. Η Ελλάδα δεν έχει δημόσια εταιρεία εκμετάλλευσης πετρελαίου. Η Δημόσια Εταιρεία Πετρελαίου (ΔΕΠ) ενώθηκε το 1998 με τα πετρέλαια της οικογένειας Λάτση (Ελληνικό Δημόσιο 36%, οικογένεια Λάτση 42%, άλλοι μεριδιούχοι 22%). Έτσι δημιουργήθηκαν τα Ελληνικά Πετρέλαια ΑΕ (ΕΛΠΕ ΑΕ), που σήμερα έχουν δοθεί στο ΤΑΙΠΕΔ (με απαίτηση των δανειστών), για να πουληθεί η συμμετοχή του Δημοσίου σε ιδιώτες. Η Τουρκία έχει δημόσια πετρελαϊκή εταιρεία, την TRAO, με την οποία καλύπτει το 10-15% των αναγκών της.

Αν υπάρξει συμφωνία για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων του Αιγαίου (λίμνη Πάμπουρα, κοιλάδα του Ηροδότου, κλπ.), την εκμετάλλευση θα αναλάβουν ξένες πετρελαϊκές εταιρείες και οι δύο χώρες θα πάρουν μικρά μερίδια.

Η λέξη συνεκμετάλλευση είναι απάτη. Ούτε η Ελλάδα, ούτε η Τουρκία θα εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Οι εταιρείες που θα αναλάβουν την εκμετάλλευση, ήδη ελέγχουν τις κυβερνήσεις των δύο χωρών, οι οποίες θα παραδώσουν τον ορυκτό τους πλούτο. Γι’ αυτό πρέπει να γίνουν αλλαγές στο Σύνταγμα, κατόπιν απαιτήσεων των δανειστών που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Μέσω των συμφωνιών εκμετάλλευσης (και όχι συνεκμετάλλευσης) μεταξύ των πετρελαϊκών χωρών, η Τουρκία προσπαθεί να διχοτομήσει το Αιγαίο, είτε μέσω του Δικαστηρίου της Χάγης, είτε μέσω ενός θερμού επεισοδίου, που θα είναι κατασκευασμένο από τις πολυεθνικές, όπως είναι άλλωστε κατασκευασμένες οι Ελληνοτουρκικές κρίσεις.

Στην εκμετάλλευση της Ανατολικής Μεσογείου έχουν αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα μια σειρά ισχυρών πολυεθνικών εταιρειών. Το παιχνίδι είναι πολύπλοκο και οι διάφορες κυβερνήσεις στη Μεσόγειο, που είναι ελεγχόμενες από τις πολυεθνικές, θα παίξουν η καθεμιά αυτό το παιχνίδι, όπως πάντοτε εις βάρος των χωρών, αφού οι χώρες έχουν μετατραπεί σε Ανώνυμες Εταιρείες. Ειδικά η Ελλάδα, που είναι προτεκτοράτο από το 1825 (η Ελληνική Επανάσταση δεν ολοκληρώθηκε ποτέ), είναι πιθανό να χάσει κομμάτια Εθνικής Κυριαρχίας.

Ο Ελληνικός λαός, αμήχανος παρακολουθεί τις εξελίξεις, χωρίς να αντιδρά, αφού τον ενδιαφέρει ποιο από τα υπόδουλα κόμματα θα κυβερνήσει αυτή τη μαρτυρική χώρα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την Εθνική Κυριαρχία, αφού το μόνο του ενδιαφέρον είναι η κατανάλωση και η διασκέδαση, όπως δείχνουν τα εκλογικά αποτελέσματα.

Τραπεζικός